Araştırmacı-yazar Bekir Ağırdır, ülkenin yeniden yapılanma çabalarını seçim ve deprem gündeminde değerlendirdiği yazısında, “Mesele bina yapmak değil, hayatı yeniden inşa etmek. Bunu yerel yönetimler ve sivil toplum aktörleriyle başarabiliriz.” o yazdı. Hükümetin yeni konutlara yöneleceğinin anlaşıldığını ve bu konutlar için müteahhit firma seçiminin şeffaf olmayan süreçler üzerinden yapılacağının anlaşıldığını belirten Ağırdır, depremde ortaya çıkan sivil dayanışma aktörlerinin de başrol oynaması gerektiğini söyledi. yenisinin inşasında rol oynar.
Ağırdır, Oxygen gazetesinde yayınlanan “Yeninin güçlü aktörü sivil toplum” başlıklı yazısında şu görüşlere yer verdi:
“Yeniyi üç aşamada inşa edebiliriz:
Artık bu enerjiyi yeniyi kurma sürecine kanalize edebiliriz. Yapabileceğimiz diğer üç değerli iş katmanı daha var. Birincisi uygulanabilir projeler geliştirmek ve bunları gerçekleştirmeyi hedeflemektir. İkincisi, bu yeni şehir ve yeni yaşam tasarımları üzerinden siyasi aktörler üzerinde baskı oluşturmaktır. Üçüncüsü, böyle bir felaketin ardından yeni bilgi, tez, teori, model geliştirmek ve dünya edebiyatını ve siyasetini hedef alan bilimsel çalışmalar yapmaktır.
Devletin en iyi bildiği ve yine tercih edeceği yeni konutları yapmaya yöneleceği ve bu konutları yapacak müteahhitlerin şeffaf olmayan süreçlerle seçileceği anlaşılıyor. Tabii bu ülkenin inşaat kolu yılda yüz bin, üç yüz bin konut yapacak kapasiteye sahip. Ancak sorun şu ki, şantiye seçiminden konut tiplerine ve tasarımlarına kadar her unsuru bilimden, yerellikten, kültürden bağımsız, hızla tekdüze beton yapılar ve tanımlanamayan apartman alanları üretecektir.
Bu coğrafyada derdimiz sadece bina yapmak değil, hayatı iyileştirerek, felaketten ders çıkararak yeniden inşa etmektir. Her yerleşim yeri için yerel aktörlerin dahil olacağı, doğayı temel alan, iklim, elektrik, su ve gıda krizlerini dikkate alan, yerel halkın ihtiyaç ve taleplerinin bilinmesine dayalı projelere ihtiyaç vardır. ve katılıma bağlıdır. Yıkılan her şeyin birebir aynısını yapamayacağımız için, yörenin doğasına, tarihine ve kültürüne uygun, ancak yeni bilimi, yeni teknolojiyi dikkate alan yeni şehir, mahalle ve bina projeleri geliştirmek zorundayız. ve geleceğin ihtiyaçları ve riskleri. Daha da önemlisi bina dikmek değil, ortasında yeni bir yaşam olan projeler tasarlamalıyız. Başta sivil toplum aktörleri, akademi dünyası ve istekli profesyoneller olmak üzere yerel yönetimler ve yerel halk ile bu projelerin tasarımını daha en baştan gerçekleştirebiliriz.
Yerel ve sivil toplum öncelikli olmalıdır
Yerel yönetimlerin, yerel siyasetçilerin ve sivil toplumun öncülük etmesi ve inisiyatif geliştirmesi gerekiyor. Şu anda yoğun ve dağınık görünen çabaların yerel yönetimler ve sivil toplumdan ve onların önderliğinde bir işbirliği ve uyum modelinin, yolunun geliştirilmesi ve uygulanması gerekmektedir. Sadece afetin tahribatını onarmayı değil, yeni bir şehir ve mahalle inşa etmeyi de hedefleyebiliriz. Yeni metropoller ve yeni şehirler, bilgi toplumunun, katılımcı demokrasinin ve yeni ekonominin yeni toplumsal hali olan çağın kuluçka merkezleri olacaktır. Artık geleceğin yaşamına kıyasla kendi insanlarının tarihine, kültürüne, ihtiyaç ve taleplerine göre yıkılmış şehirler tasarlayıp inşa edebiliyoruz.
Devlet istese de istemese de örgütlü yerel ve sivil inisiyatiflerin ve işletmelerin böyle bir modeli ulusal ve küresel işbirlikleri ile tasarlayıp hayata geçirmelerinin mümkün olduğuna inanıyorum. İkinci olarak, geliştirilecek bu tasarım ve modellerle son seçim sürecindeki siyasi aktörler ve yeni iktidarın aktörleri üzerinde baskı ve baskı oluşturmaktır. Besleme damarları kapalı, sivil topluma inancı çok düşük siyasi aktörlerle bilgiye ve çoğulculuğa dayalı somut projelerle yeni ilgiler yaratabilir. Siyasi aktörler ve sivil toplum arasında yeni bir inanç ve karşılıklı beslenme ilişkisi, toplumsal uzlaşma üretme sürecine de katkıda bulunacaktır.
Yapabileceğimiz üçüncü şey, afete müdahale ve sonrasını ve yeniyi tasarlama sürecinde yaşadıklarımızın aynı zamanda dünya için bir olay analizi olacağının farkında olmaktır. Akademik dünya ve sivil toplum, olumlu ya da olumsuz tüm deneyimlerden yararlanarak özgün bilimsel modeller, tezler ve bilgiler geliştirebilir. Çeviri teorilerine bel bağlamadan, devletin baskılarına sıkışmadan akademik üretkenliği tekrar tekrar artırmanın mümkün olduğu bir dönemdeyiz. Sık sık yazdığım gibi, umutsuzluğa ve yıldırmaya rağmen umut ve iddia inşa etmenin zamanı geldi. Kişisel çabaları birleştirme zamanı. Çoban ateşlerinden geleceğe büyük umutlar besleyen büyük bir ateş çıkarmanın zamanı geldi.” (HABER MERKEZİ)
